Οι περισσότεροι από μας έχουμε ή είχαμε την τάση να θέλουμε να διαλέγουμε λίγα και καλά ματς. Επίσης θέλουμε να μας γράφει ο προγνωστικάριος (tipster) ανάλυση σε κάθε ματς και εμείς να αποφασίζουμε αν μας αρέσει. Δεν μπορώ να πω πως όλο αυτό ειναι λάθος, είναι όμως κατά τη γνώμη μου νοοτροπία ενός χομπίστα. Ενός δηλαδή που το κάνει για ψυχαγωγία και όχι για το μέγιστο δυνατό κέρδος. Αυτός που πάει για μέγιστο κέρδος δεν αφήνει ούτε ευρώ χαμένο, δε διαλέγει μεταξύ δύο επενδύσεων επειδή θεωρεί τη μία καλύτερη απ'την άλλη. Ποντάρει και τα δύο, δέκα, εκατό, χίλια, αρκεί να θεωρεί πως δίνουν έστω πχ 1% κέρδος επί του τζίρου. Ο Τάραμας έγινε πλούσιος με 1%. Εντάξει, θα πει κάποιος, εσύ τώρα είσαι επενδυτής με κέρδη 3000 σ'έναν χρόνο; Θα απαντήσω πως φυσικά και ειμαι. Είμαι γιατί επενδύω, άσχετα απ'τα μεγέθη. Αν κάποιος πόνταρε όλα τα ματς πχ από 200 αντί για τα 100 θα είχε κέρδη 6000. Τόσα βγάζει κάποιος με βασικό μισθό στην Ελλάδα του 2017. Εκτος όμως απ'τον επενδυτικο τζίρο του σάιτ υπάρχει το live betting και το poker. Αν κάνω συνολικά σε όλα αυτά τζίρο τον χρόνο πχ 1.000.000 ευρώ και έχω κέρδος επί του τζίρου πχ 5% τότε έχω κέρδη 50.000. Ένας χομπίστας δε θα δει ποτέ τέτοια κέρδη γιατί αντι για 1.000.000 τζίρο θα κάνει τζίρο πχ 100.000 και για να έχεις κέρδη 50.000 από τζίρο 100.000 χρειάζεσαι κέρδος επί του τζίρου 50%, κάτι ΑΔΥΝΑΤΟ γιατί οι καλύτεροι παίκτες του στοιχήματος έχουν στη διάρκεια κέρδος επί του τζίρου το πολύ 5-7% (κέρδος για κάθε ευρώ που ποντάρουν)